Yol bilmez, dil bilmez halinle yaban ellerde avare avare dolaşan gönül! Başımı derde sokmaya, azap çektirerek beni ölüme sürüklemeye ant mı içtin? Şu zavallı kalbimi kötülüğe neden meylettiriyorsun?

Kötülük kadehini yürekten ve çok isteyerek içmedim. Yalnızca bir yudum aldım. Zehirli kadehten alınan son bir yudum olsun isterdim. Sarhoşluğun baş döndürücülüğünden sıyrılıp, beni en şehvetli haliyle çağıran karanlığa sırtımı dönerek yüzümü aydınlığa çevirebilir miyim bilemiyorum.

Ve sonrası…

Şimdi her nefes alışımda, günahıma hafifletici sebepler bulup yaşamaya çalışırken yine o nefesi verip ölmekteyim. Her nefeste kısacık bir mutluluk ve ardından acılı bir ölüm…

Ve şimdi…

Şunu biliyorum ki her şeyin farkındayken bile bütün o acı ve hüznün ardından yine de aynı seçimi yapar, her nefeste tekrar tekrar ölürdüm…