YİNE O
14 Aralık 2014, 13.02 A- A+Uykumda dahi bunalmıştım onun varlığından, o ruh haliyle uyandım, sabahın alaca karanlığı idi, zor attım kendimi bahçemde ki sarmaşık yapraklarıyla kaplanmış kamelyama, ondan biran olsun uzakta kalıp kendime gelmek istedi ama nafile…. Oturdum masanın bir köşesine bir baktım ki; karşımda hasret, bir yanımda özlem, diğer yanımda sen masanın ortasında ise…… yine o.
Uykulu halimin hala devam ettiğini sanıyorum, bir yandan gözlerimi ovuştururken bir yandan yine hala masanın ortasında duran ve beni hiç terk etmeyene bakıyorum. Ne kadar da bakışlarımı kaçırsam da anlıyorum ki bu bir gerçek ve ben hala ondan kaçarak kendimi avutuyorum…
Her nereye baksam onun varlığı, nereye baksam yine o, beni hiç terk etmeyen hep benimle yaşayan, kaderim olmuş gibi yine o.
Şimdi anlıyorum ki o masamın ortasında duran hayal değil gerçek imiş, anladım ki beni terk etmeyen ve hep yanımda olan asla yenemediğim yalnızlık imiş.
YORUMLAR
Yalnız kalmaya alışınca insan, bazen çevrendekiler fazlalık geliyor ama düşünüyorum da kimi insanları tanıdıkça yalnızlık ben de güzelleşiyor. Kim bilir belki de iyilerin aldığı bir ödüldür yalnızlık…
Yalnızlık diye birini buldum yaşa yaşa bitmiyor deyin geçin :)
Birakin bu yalnizlik senfonisini bayim.. Yikayin yüzünüzü, etrafiniza bir göz atin ;) Öyle yüzeysel degil efendim.. daha dikkatli bakin, daha bir merakli, biraz daha özgüvenle.. Evet aynen öyle iste.
Hala kendinizi yalniz hissediyorsaniz e ozaman mecburen size yardimci olacagiz :)))