gamyun.net'i doğru görüntüleyebilmek için tarayıcını güncellemelisin, güncelleyemiyorsan başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsin.

BLOG

Annem'e....

07 Mayıs 2016, 19.31
A- A+


Annem, bugün sevginin hayat ile yoğrulduğu o güzel, hoş kokulu çemberde bizlere resim çizmeyi öğretiyor. Hayatın resmini adeta..Eline fırçayı alıyor..Bak " bu haylaz oğlum olsun" diyor, beni kastediyor yani, -aslında o kadar da haylaz değildim, laf aramızda- hadi şimdi bu eşşiz güzellikteki gökyüzünde bir kuş temizleyelim diyor.Kuşları temizleyip, masum bir bakış ile bizlerle çocuksu bir sohbete girişiyor..Kuşları temizlerken kuş dili ile bizleri süslemeyi ihmal etmiyor..
Bizi öğlen uykusuna yatırırken penceremden dalgalanan perde de sincap resimleri vardı.O sincap resimlerine baka baka annemin anlattığı masallarla kendi dünyamızı kurardık.Onun bize küçük yaşlarda tatlı sesi ile anlattığı masalları, şimdiler de okuduğumuz hikayelere değişmezdim.Tabi bu vesile ile uyurduk. Hepimiz küçükken hep olur ya.. uyandığımda nasıl uyuduğumu düşündüğümde şaşıp kalırdım. Bunu hep, o sevgi dolu bakışları ile kalbinden çıkan tatlı sözlerin etkisi olduğunu düşünürdüm.Küçükken çizdiğim objeleri, kuşları, ağaçları kişileştirerek konuşturabilirdi.Her çizdiğim objenin çevresinde annemsel bir gösteri olurdu.Bizlere küçük şeylerden, büyük hikayeler anlatmakta üstüne yoktu.
Eski bir koltuğumuz vardı, değişik ama hoş bir koku barındırırdı üzerinde.Uyku gibi kokardı sankiBu koltuğun arkasından bazen bez kuklalar çıkardı gözümüzün önüne.O bezlerin altındakinin anne eli olduğunu unuturduk, dalardık hayal dünyasına.Her komik hareket bizleri dönüştürürdü birer kahkahaya..Biz o yıllarda sevgiyi, inceliği, hayalin gücünü; kısaca başka türlü olmayı öğrendiğimizi hiç bilmezdik......Ama bugün...Bugün anneme baktım ve filmi geri sardım..Nasıl olup da bütün bunları bize yapabildiğini, yaşatabildiğini...O yüzündeki çizgilerin; hayatın zorluğunu göğüs gererek, bizleri okutup bu yaşlara getirebildiğinin kanıtı olduğunu, kalemin, çizginin, emeğin; sevgi ile nasıl bizlere aşıladığını düşündüm.Bunun hiç çözülemeyecek, içimde kalacak olmasının ne güzel bir şey olduğunu düşündüm.
Bu yazımı annem görmemeli, okumamalı... Çünkü görüp okusa eminim kesin ağlar.Hiç bir anne ağlamamalı.
Anne diyorum sana...Anneler Günü'n kutlu olsun diyorum....Bütün dünyadaki, en kutsal varlığımız olan Annelerin günü kutlu olsun..İyi ki varsınız..
Sende iyi ki varsın anne..
Haylaz oğlun........

YORUMLAR

08 Mayıs 2016, 14.02
Annem, bugün sevginin hayat ile yoğrulduğu o güzel, hoş kokulu çemberde bizlere resim çizmeyi öğretiyor. Hayatın resmini adeta..Eline fırçayı alıyor..Bak " bu yaramaz kızım olsun" diyor, beni kastediyor yani, -aslında o kadar da  yaramaz değildim, laf aramızda- hadi şimdi bu eşşiz güzellikteki gökyüzünde bir kuş temizleyelim diyor.Kuşları temizleyip, masum bir bakış ile bizlerle çocuksu bir sohbete girişiyor..Kuşları temizlerken kuş dili ile bizleri süslemeyi ihmal etmiyor..
Bizi öğlen uykusuna yatırırken penceremden dalgalanan perde de sincap resimleri vardı.O sincap resimlerine baka baka annemin anlattığı masallarla kendi dünyamızı kurardık.Onun bize küçük yaşlarda tatlı sesi ile anlattığı masalları, şimdiler de okuduğumuz hikayelere değişmezdim.Tabi bu vesile ile uyurduk. Hepimiz küçükken hep olur ya.. uyandığımda nasıl uyuduğumu düşündüğümde şaşıp kalırdım. Bunu hep, o sevgi dolu bakışları ile kalbinden çıkan tatlı sözlerin etkisi olduğunu düşünürdüm.Küçükken çizdiğim objeleri, kuşları, ağaçları kişileştirerek konuşturabilirdi.Her çizdiğim objenin çevresinde annemsel bir gösteri olurdu.Bizlere küçük şeylerden, büyük hikayeler anlatmakta üstüne yoktu.
Eski bir koltuğumuz vardı, değişik ama hoş bir koku barındırırdı üzerinde.Uyku gibi kokardı sankiBu koltuğun arkasından bazen bez kuklalar çıkardı gözümüzün önüne.O bezlerin altındakinin anne eli olduğunu unuturduk, dalardık hayal dünyasına.Her komik hareket bizleri dönüştürürdü birer kahkahaya..Biz o yıllarda sevgiyi, inceliği, hayalin gücünü; kısaca başka türlü olmayı öğrendiğimizi hiç bilmezdik......Ama bugün...Bugün anneme baktım ve filmi geri sardım..Nasıl olup da bütün bunları bize yapabildiğini, yaşatabildiğini...O yüzündeki çizgilerin; hayatın zorluğunu göğüs gererek, bizleri okutup bu yaşlara getirebildiğinin kanıtı olduğunu, kalemin, çizginin, emeğin; sevgi ile nasıl bizlere aşıladığını düşündüm.Bunun hiç çözülemeyecek, içimde kalacak olmasının ne güzel bir şey olduğunu düşündüm.
Bu yazımı annem görmemeli, okumamalı... Çünkü görüp okusa eminim kesin ağlar.Hiç bir anne ağlamamalı.
Anne diyorum sana...Anneler Günü'n kutlu olsun diyorum....Bütün dünyadaki, en kutsal varlığımız olan Annelerin günü kutlu olsun..İyi ki varsınız..
Sende iyi ki varsın anne..
Yaramaz kızın..............
0 kişi yorum yaptı
9 kişi okudu
YORUMLAR

Henüz yorum yapılmamış :( Yazık ama blog sahibi senin yorumunu bekliyor olabilir
08 Mayıs 2016, 14.17
Bence de hic bir Annee okumamali bu yaziyi..Hepsini aglatirsin..Cünkü tüm anneler fedakar,anlattiklarin hic yabanci degil..Anladim ki,tüm iyi annelerin cocuklarina yasattiklari duygular hep böyle güzel,unutulmaz...Yine harika bir yazii,tesekkür ediyoruz..Haylaz oglan: )))
09 Mayıs 2016, 00.50
tek kelime ile harika anneniz ne kadar mutlu bir anne.ki sizin gibi bir evladi var RABBIM acilarini bizlere yasatmasin desekde ne yazikki dünyada bir ömür yasamini devam ettiren yok  siz ve anneniz icin HAYIRLI SAGLIKLI NICE UZUN MUTLU YASAMLAR dilerim
09 Mayıs 2016, 12.23
@zemheray, çok teşekkür ederim yorumun için :)))) haylaz oğlum, öyle seviyor beni

@egenazilli, çok teşekkür ederim düşünceleriniz ve yorumunuz için, iyi dilekleriniz bilmukabele, Allah onları başımızdan eksik etmesin, ama dediğiniz gibi bir ömür yaşamını devam ettiren ne yazıkki yok, önemli olan ardımızda güzel anılar ve güzellikler bırakmak aslında.
Yorum yapabilmek için ÜYE GİRİŞİ yapmalısın