Bir rakı  öyküsüdür.

           Telefonum titredi (müzik sesi kapalı da ondan) yine irkildim belimde taşımaya bir türlü alışamadım bu mereti hep gıdıklanıyorum. Karşı tarafta Mustafa  “Osman nerdesiniz?” izahat, anlatım “Aman Osman fazla yüklenme akşama misafirlerim gelecek, saz çalacak birilerini bul akşam bağa gelsin, sende Allah aşkına bağa git ortalığı toparla mangalları, yak,  taze balık varsa al hazırlık yap benim işlerim çok!”

Ancak kaç kişi olduklarını sora bildim tam 10 kişi genci yaşlısı ağırlanacaktı bağda. Mustafa Şeker Fabrikası’nın İnşaat Bölümü Müdürü   olduğundan geleni gideni eksik olmazdı..

            Ahmet abi çoktan ikinci kanala geçmeye başlamış bir büyüğün üçte ikisini o üçte birini ben götürmüştük Erciyes’de karın üstündeki çilingir masamızda “Abi kalk bağa gidiyoz Mustafa’nın misafirleri varmış” Ahmet abinin gözleri batmakta olan güneşin Erciyes doruğuna yaptığı yakamozlarda. Kalan hamsilerin hepsini birden  ağzına götürdü şişenin dibine baktı boş olduğunu görünce yüzü buruştu, “İşine işine misafiri olan kendi ağırlar!” gözü benim son yarım dublemde ağrıyan dizlerine dayana dayana kalktı arabanın bagajını aradı kıyı bucak, rakı arıyor. Bulamadı bu kadar çok içebileceğimizi düşünmediğimden yedek rakı da almadım yine de bir kutu bira buldu geri geldi ben arabayı toparlıyorum, ballı muza kıyamadım kalan rakımı da onunla vurdum. Yola çıktık.

            Marketten nevaleyi dizdim bu arada Ahmet abi  arabanın önünde Neşet Ertaş ile haşır neşir çevirip çevirip  Zahidemi dinliyor. Ben dönmeye uyumuş iyi bari dinlenir diyorum, yoldan bağlaması ile birlikte Kayseri’nin meşhur yöresel sanatçısı Davut’u ve yemek işlerinden iyi anlayan Gürsel’i alıp bağa varıyorum, bütün ısrarlı aramama rağmen Metin’i (IŞIK) (Mutlaka dinlemişsinizdir..Lay – lay - Lom Metin) bulamadım Ankara’ya gittiğini Davut’tan öğreniyorum.

Zaman daraldı, hava karardı adamlar saat 17.00 gibi geleceklermiş Gürsel’le hemen işe koyuluyoruz mangallar tamam yanıyor (balık mangalı ayrı, et mangalı ayrı) ezme salatalar masayı hazırlıyoruz havanın soğuması ile salonun sobası da yakılıyor. Gürsel’e tembih ediyorum aman bir eksiğimiz kalmasın. Ahmet abi kalkıyor kanepeden (uyuması için ısrar edip kanepeye yatırmıştım) biraz toparlanmış arkadaşlara bir ufak açtım hemen onu sakladım Ahmet abi görmesin diye masaya bakıyor rakı bardakları var rakı nerde hiç ses etmiyor sessizce arabaya gidiyor. Arabayı özellikle kilitledim sekiz şişe 70’lik bagajda kös-kös geliyor mangalın yanında gözümüzü sapıtıp arkadaşların rakılarını fondipliyor.   

            Misafirler geldi tanıtım faslı bana düşüyor onlardan biri kendilerini tanıtıyor masanın başında herkes ayakta bende kalkıyorum  alışılmış cümleler Ben Osman Hikmet DSİ ‘de Tekniker/Öğretmen, Bu Ahmet Abi Babamız hadi şerefe güp, kimi çeyrek ağız kimi fondip kadehler konuluyor yerine. Sazlar sözler iyi  harmandalı bile oynanıyor herkes muhabbetin bir yerlerinde, Ahmet abi omuzlarımda sızmakla uyuklama arasında kafasını kaldırıyor.  Benden tutunup ayağa kalkıyor,  elinde kadehi üstünü başını düzeltiyor bilinçli değil. Herkes Misafirler de dahil ayakta herkes kadehini eline alıyor söz Ahmet Abi’de: “Benn Ahmet Satılmışş memnunn oldum; Şerrefe!” herkes “Memnun oldum” kadehler kalkıp iniyor. Yüzlerde gülümseme Ahmet abiyi tutuyorum tamamını bitirmesini engelliyorum kadehin; omzumda tekrar sızıyor.

            Ara sıra uyanıyor salya sümük yanaklarımdan şap – şup! Muhabbet gani ıslak tarafına geçildi mevzuların herkese bir anlatım düşüyor evde karısıyla paylaşamayacağı türden. Ahmet Abi tekrar kımıldadı birden irkildi kalktı rakısına baktı; tamam yerinde ayağa kalktı kadeh elinde yan gözle bakıyor herkesin kalkmasını bekliyor; Herkes kalkıyor  “Benn Ahmet Satılmışş memnunn oldum; Şerrefe!” herkes “Şerefe” diyor kimi içiyor kimi dudağına değdiriyor.

            Omzumda yine sızdı ikinci büyüğe yaklaştı hesaba vursak içtiği, biralar cabası..Horluyor hafif – hafif omzumda rahat beni seviyor bana güveniyor hiç oğlu olmamış beni oğlu yerine koyuyor. Arkadaşlar çeşitli illerden hepsi halden anlayan muhabbeti seven tipler ama bıyık altı gülümsemeleri Ahmet Abi’ye farkındayım. Bir yirmi dakika yarım saat Ahmet Abi yine ayakta kadehi elinde çapraz bakışlarını gören ayakta; “Benn Ahmet Satılmışş memnunn oldum; Şerrefe!” Herkes şerefe diyor gülücükler kahkahaların kollarında eriyor herkes bıyık altındakini üstüne çıkarmış vaziyette kahkahalar inliyor.

            Gece boyunca Ahmet Abi tam yedi kez yapıyor tanışma merasimini ne denli değişik geldiyse kendine sırf o kadeh kaldırışlarda bile içenler çakır keyif olmuştur. Misafirlerin otellere, misafirhanelere dağıtımı yapılıyor gece sabaha gebe içmeyen sürücüler arabaların direksiyonunda hazır. Ahmet Abi ile ben kaldık masa da yavaş – yavaş arkadaki kanepeye yatırma çabasındayım. Dizlerini tutarak toparlanıyor, el yordamı ile bulduğu  kadehi elinde; “Benn Ahmet Satılmışş memnunn oldum; Şerrefe!” Bir gece daha kavuşuyor sabaha işte böyle keyifler yerinde..01.08.2007