Yalnızca Bir İnsan
05 Kasım 2020, 01.34 A- A+Merhaba,
Ben yalnızca bir insanım.
Dünyada benim türümden milyarlarca var yaşayan. Belki de bir o kadar ölen var, bilemiyorum.
Bilmediğim, bilemediğim o kadar çok şey var ki...
Çoğu zaman bu bilinmezliklerin içinde kaybolmaktan çok yoruluyorum.
Keşke ''yalnızca'' bir insan olabilsem ve bu keşke ile başlayan cümlenin içinde yaşayıp gitsem.
Fakat yalnızca bir insan değilim, her şeyin ortasında kalmış YALNIZca bir insanım. Bu yalnızlığımın içine sonsuz hüzünleri, sonsuz karmaşaları, sonsuz cevapsız sorularımı kattım.
Acaba ben miyim cevapsız bir soru olan?
Peki ya beni dünyadaki milyarlarca insandan üstün kılan ne?
Ben değerli miyim?
Neden mutlu değilim?
Ben neyim, ne yapmak istiyorum , ne olmak istiyorum , olmak istediğim şeyi olduğumda tatmin olacak mıyım yoksa bu durum bende doldurulması gereken yeni bir boşluk mu yaratacak?
Ben doyumsuz muyum?
Sahi ben neden hep öfkeliyim?
çocukluğumdan kalan eksikliklerden mi? Peki ya ben neden kendimle ilgili her şeyden her an sorumlu olmak zorundayım? Bunları ben seçmedim ki!
Evet belki kontrol manyağı da olabilirim fakat o kadar benden bağımsız ki hayat içinde savrulup durmaktan yoruldum!
İnanmak istiyorum bu hayata öylesine rastgele gelmediğime. İnandığım gerçek şu ki; ben farklıyım, onlar da farklı, sen de farklısın.
Duygularını ne şekilde ve hangi yoğunlukta yaşadığın, nelere güldüğün, nelere ağladığın...
Belki de bu kadar farklılıktan dolayıdır içimizdeki o herkesten gizlediğimiz dünyamız.
Kimle konuşursan konuş, nereye gidersen git, ne yaşarsan yaşa... Kendinle baş başa kaldığında bedenini saracak o tuhaf his.
Tanrı insanların içine koca bir yalnızlık koymuş ve bu en zayıf noktamız olmuş. Bütün kıskançlıklar, sevgiye olan açlığımız, doyumsuzluğumuz bu yüzden elbet. Öyle derin ki bu boşluk içimizi delip geçen,
dolsa da sızdıran. Bu yüzden hep bir yanımız yarım,
hep bir yanımız bir şeylere aç
hep bir yanımız karamsar
ve hepimiz insanız en bilinen ortak noktamız bu.
YORUMLAR