İyi geldi yazın, ruhuna, kalemine sağlık. Şöyle gerçeklerden uzaklaşıp nefes almak gibi, bir mola vermek gibi. “En başından beri, ikimiz de seni mi sevdik yalnızca” Şiirin bu mısrası da beni benden aldı.

''....Yorulunca insanlaşıyor.İnsanlaşınca işler karışıyor.. Yalnız kalıyor...'' Diyor Özdemir Asaf; Fazla mı içli olduk biz yada fazla mı hassaslaştık. Bu yalnızlık hissimiz ve derin karanlıklarda olma durumumuzu daha mı fazla hisseder olduk. Yazınız içerisinde türlü türlü ruh geçişleri yaşadım bir çok yazıya gelmeyen şey hisseder gibi oldum. Çok şey birikmiş , çok daha fazlası dışarı çıkmayı bekliyor sizde sanki. Karşınızdaki insanın aynı yoğunlukta ve düşünce ile yaşamış olmasını dilerdim sizin hislerinizi. Bazen olmuyor, gelecek kaygısı, düşünceler ve beklentiler ile hareket etmekten.. O an'da kalamıyor insan, o anı yaşayamıyor. Kıymetini de bilmiyor anın sanki, bir yaşamı daha varda onu istediğinde tekrar hissedermiş gibi. Marketten iki ekmek almak gibi zannediyor bunu, istediğinde tekrar yaşarmış gibi.. Anlayabilse demek lazım ,anlayabilsek mi demeliyim. Birşey düşünmesem, neden birşey düşünmüyorum diye düşünürken bin bir şey düşünmeme sebep verdiniz teşekkür ederim. Keyifle okudum tekrarlarının olması temennisi ile.