Takvim Yapraklari
31 Mayıs 2007, 00.49 A- A+
Bilmem kaçımız hala bir takvimin yapraklarını teker teker , günleri takip ederek yırtıyoruz ? Kaçımız uzun yolculuklardan sonra eve dönüşte, yırtılmamış takvim yapraklarına bakarak , kaç zamandır evden uzakta kaldığımızı hatırlıyoruz ?
Bugün doğan çocuklara isim öneren takvim yaprağından hangimiz yararlandı bugüne kadar ? Ya da hangimiz günün yemeğini yaptık bir dolu hevesle ? Tarihte bugün olanların farkına varıp da kaçımız düşüncelere daldı ?
Eski defterlerin arasına, ya da o günlerde elimizden düşürmediğimiz kitabın sayfaları arasına kaç kez bir takvim yaprağını koyduk ? Önemli ve özel günlerin takvim yapraklarını biriktirme alışkanlığını hiç bildik mi ?
Geçmişin artık çok az kullanılan yapraklı duvar takvimlerini , günümüzün modern ve özellikle sayısal (elektronik) takvimlerini birbirinden ayıran en önemli özellik sanırım samimiyet. Hem de öyle bir samimiyet ki, bizimle her gün konuşan, dertleşen, paylaşan, bilgi veren ve en önemlisi sadakatle sahibine bağlı olması. Sahibi istemedikçe hep bir yerlerde hatırlatıcı olarak kalması ; iyi korunduğu takdirde onu hiç terk etmemesi.
Yine önemli bir fark da , günümüz takvimlerinin içinin hep boş olması; sahibi tarafından doldurulmayı bekleyen, anımsatmayan, öylece boş boş duran soğuk bir zaman bildirgeci..
365 sayfası ile koca bir yığın ile insana umut aşılayan , kalan son yaprağında buruk bir veda ile size yırttığınız her bir sayfayı anımsatan yaşayan, capacanlı, evimizin vazgeçilmeziydi o.. Her sayfasını yırttığınızda sizi mahçup kılan ata yadigarıdır o ... Sayfaları azaldıkça, yaşanmışlıkları ve alışkanlıkları ile sizi kendine bağlayan, ama bak benim de ömrüm bitti diyen bir hüzün abidesidir o ...
Geleceğe ait çok özel notlar için aralanan sayfalarında sırlar saklar; ve öyle sadıktır ki bu sırrı kimseyle paylaşmaz, yaban ellere düşse bile ...
Son bir kaç sayfa kaldı evimdeki takvimde ; yien bir hüzün ile vedalaşma vakti geldi sadık dostuma. Saymayı ve bazen de saymamayı öğreten dostuma son bir selam verip, yeni bir dostla tanışacağım.
Son yaprağınızı kopartmadan önce, umutlu bakmanız dileklerimle geleceğe....
Bugün doğan çocuklara isim öneren takvim yaprağından hangimiz yararlandı bugüne kadar ? Ya da hangimiz günün yemeğini yaptık bir dolu hevesle ? Tarihte bugün olanların farkına varıp da kaçımız düşüncelere daldı ?
Eski defterlerin arasına, ya da o günlerde elimizden düşürmediğimiz kitabın sayfaları arasına kaç kez bir takvim yaprağını koyduk ? Önemli ve özel günlerin takvim yapraklarını biriktirme alışkanlığını hiç bildik mi ?
Geçmişin artık çok az kullanılan yapraklı duvar takvimlerini , günümüzün modern ve özellikle sayısal (elektronik) takvimlerini birbirinden ayıran en önemli özellik sanırım samimiyet. Hem de öyle bir samimiyet ki, bizimle her gün konuşan, dertleşen, paylaşan, bilgi veren ve en önemlisi sadakatle sahibine bağlı olması. Sahibi istemedikçe hep bir yerlerde hatırlatıcı olarak kalması ; iyi korunduğu takdirde onu hiç terk etmemesi.
Yine önemli bir fark da , günümüz takvimlerinin içinin hep boş olması; sahibi tarafından doldurulmayı bekleyen, anımsatmayan, öylece boş boş duran soğuk bir zaman bildirgeci..
365 sayfası ile koca bir yığın ile insana umut aşılayan , kalan son yaprağında buruk bir veda ile size yırttığınız her bir sayfayı anımsatan yaşayan, capacanlı, evimizin vazgeçilmeziydi o.. Her sayfasını yırttığınızda sizi mahçup kılan ata yadigarıdır o ... Sayfaları azaldıkça, yaşanmışlıkları ve alışkanlıkları ile sizi kendine bağlayan, ama bak benim de ömrüm bitti diyen bir hüzün abidesidir o ...
Geleceğe ait çok özel notlar için aralanan sayfalarında sırlar saklar; ve öyle sadıktır ki bu sırrı kimseyle paylaşmaz, yaban ellere düşse bile ...
Son bir kaç sayfa kaldı evimdeki takvimde ; yien bir hüzün ile vedalaşma vakti geldi sadık dostuma. Saymayı ve bazen de saymamayı öğreten dostuma son bir selam verip, yeni bir dostla tanışacağım.
Son yaprağınızı kopartmadan önce, umutlu bakmanız dileklerimle geleceğe....
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış :( Yazık ama blog sahibi senin yorumunu bekliyor olabilir