Günümüz gençliği çok buhranlı bir gençlik, özellikle de 80'lerin başlarında doğanlar. arada kaldıkça çektiğimiz şeyler yetmiyormuş gibi saçma sapan toplumsal dayatmalar, yaş ilerledikçe aile ve çevresinden türlü baskılar, durduk yerde canı sıkılıp terk eden eski sevgililer filan derken patlamalar oluyor herhalde insanda  ilginç.ben ne istediğini bilmeyen bir kuşağın temsilcisiyim belki hayal dünyasında yaşıyorum belki de çok şey bekliyorum bu hayyatan.ama zaman geçtikçe anlıyor insan olmasını istediklerimiz sadece hayal dünyasından yansıyan süretleriyle aynanın arkasından bize biyerleriyle gülüyo.insan bunu anlamaya başladığı zaman yıkılıyo ben anlamaya başladım ve çok kızgınım.
herşeye rağmen ben yine de mutlu olduğumu söyliyebilirim eğer hayaller yıkılıyorsa hayal kurmam sadce yaşarım ve önüme bakarım diyorum artık ve bekleyip özleğiceğim bir gün hayal kurmayı ama yinede direneceğim hayat bir oyun demeden onu önemsiyeceğim kısacası değişeceğim değişmek yenilenmektir derler ve sanırım bana bi format lazım her şeyi silip baştan yaşayacağım.
bekleyip göreceğim yaşayacağım ve artık sadece umut edeceğim **********