hani çook eskiden cep telefonunun,internet in ,haberleşme araçlarının olmadığı zamanlar varı . hani sevdiğinin göremediği yüzü , bir tek saç teli için yazılan şiirler vardı .sevgili cumbalı evlerin cumbasına çıkacak,aracılar vasıtası ile orda olduğunu bilen sevdiği orda olacak ve bi mendil , bi kağıt parçasına yazılacak bi ufak yazı ve bu yazıyı okuyunca hızlanan yürek çarpıntısı.konuşmak isteyipte konuşamadığı o kadar çok şey var ki sevgilinin ne sayfalara ne yüreğe sığıyor hep hasret hep özlem .

Modern çağ diyoruz da hep bu açıdan nasıl bi zamandır ki bu sevdiğin yada sevdiğini sandığın elinin altında gibi hep .Yok cep ,yok internet ;sevgililer birbirleri ile bir araya gelince konuşacak bişeylerimi kalıyor ki konuşbilsinler. herşey mekanik herşey alabildiğince tekdüze.var mı duygu arkadaşlar sorarım size veya varsa ne kadar var?

ben hiç yaşamadığım o zamanları keşke yaşasaydım diyorum ve duıygusuyla ,eldeğmemiş tabiatıyla ,kirlenmemişliği ile özlemim o yıllar .

Ya sizin?