Baştan sona çok beğendiğim bir yazı ve çok önemli bir konu. . .  Ve konunun eksenindeki bu cümle "Bağımlılıkların özünde çoğu kez eşin veya sevgilinin kendisinden çok, ilişkiye bağımlılık varken" harika bir tespit. Bazen sırf bu bağımlılıklar yüzünden belki de hayatın sunmaya hazırlandığı ikinci bir şansı tepiyoruz fark etmeden.

Bir de tek taraflı biten ilişkiler var ki sanırım en yıpratıcısı bu. Taraflardan birinin aşkı sürerken diğerinin aşkının son bulması. Bu iki taraf içinde çok zorlu bir süreç.

İnşallah ilişkiler herkese sadece mutluluk getirsin. . .

Teşekkürler.

İnsanlar başta birbirlerinin farklılıklarından etkilenirler sonra zaman içinde güven ihtiyacı çok daha ağır bastığından farklılıklardan çok uyum ve huzur ararlar. Beklentilerde ne kadar fazlaysa sorunlarda o kadar şiddetli geliyor sanırım. Gerçekleri kabullenme sürecide ölüm gibi olsa gerek. Önce korkuyorsun paniğe kapılıyorsun sonra kabullenip gidiyorsun.  Bir insana alışıp onu öğrenmek ve sonra  kaybetmek her zaman kolay olmuyor yinede. Hani gereklilik diye bakarsak yerine getirmek dahada zor olur ama en azından öğrendiklerimizin aslında hoşlanmadığımız ve hiçbir zamanda hoşlanmayacağımız olduğunun bilincine varırsak sonuçta kendiliğinden gelir zaten. Ben aslında bu gibi  konularda irdelemelerden hoşlanmıyorum. Bir bahçenin çitlerle sınırını belirlerken, süprizlerede kapatıyormuşuz gibi geliyor.

Bende allahtan irdelemelerden hoşlanmıyordum. Yeni gelin gibi. Hem ağlarım hem giderim ;)

evli ve çocuklu bir kadın örnek olark adıda defne olsun :D gece kulüplerine gidip o gün tanıştığı birinin evinde sabahlarsa boşanmalara katkıda bulunur veya o gün ölerek dul bırakabilir kocasını :D ondan sonra istatistiklere dul bırakanları ve boşanma potansiyeli yüksek çiftleri de eklemeyi unutur birileri :)))

berlen güzel bir konuya değinmişin. ister istemez böyle durumlar yaşanıyor ve tek kazanan psikologlar yada efes bayileri oluyor :))

gönül isterdi ki şöyle yapabilsek böyle önlemler alabilsek desek ama ne olursa olsun önüne geçemiyoruz. Kaderin cilvesi bu belki, zaten sezonun ilk dondurmasını yiyoru bir yandan,  dolayısıyla aklımı çözüme tam manasıyla veremedim :)))

ama kim çözmüş ki ben bulayım di mi :)

       İkili ilişkilerinin bütünün de tarafların birbirine bağlımlılığı söz konusu olabilir,fakat bu bağımlılık bir gün kopma noktasıne geldiğinde,daha ziyade bu kopmayı kabul etmek istemeyen taraf zaman zaman gururunu ayaklar alma pahasına bir takım girişimlerde bulunup bu kopmayı ısrarla red eder,bu ısrarın karşısındaki kişi tarafından onda ki saygıyı yitirdiğini de farkedemez.Şuursuzca davranmaya,deyim yerindeyse kendini ezdirecek davranışlar içine girmeye devam eder,aslında bu durumda ''sevgi'',''aşk'',''bağımlılık'' vs. kavramından daha ziyade ''bencil olma'' kavramı devreye girer,kendini dünyanın merkezi olarak kabul eden şahıs durumu kabullenmekten kaçınır,olaylara objektif gözle bakma yetisini kaybeder.

       Tıp dilinde teşhis-tedavi kavramı vardır ve ''erken teşhis hayat kuratırır'' sözü sloganlaşmıştır.İlişkilerin gidişatı ile ilgili erken teşhislerde bulunmak ve teşhis doğrultusunda tedaviye geçmek zaruridir.Bu tedavi bazen kangrenli bölgeyi kesmek olarakta algılanıp o bölgeden kurtulmayıda gerektirir.Hepinize sizi yormayan,algılayan ve bencil olmayan dost,arakdaş,sevgili,eş ler diliyorum.(her ne kadar zor gözüksede)...

ilişkiler ,ister aşk anlamında olsun,ister dost anlamında olsun , belli bir süre sonra  bağımlılığa dönüşür.  her gün bazan her saat birlikte olunan elbette alışlıır,bağlanlıır. ancak bazı ilişkilerde taraflardan birinin beklentileri doyumsuzluk noktasına gelebilir ve anlaşmazlıklar başlar...bağımlı olan ve ayrılığı kabul etmeyen taraf ,kendini çok alışmıştım ,arıyorum, onsuz yapamıyoruma vardırır bazı durumlarda.kendi içine gömülüp ,kendini onaranlar , yani terkedilmeyi hazmetmeye çabalayanlar olduğu gibi, ''başkasına yar etmem'' deyip suç işleyenleri bile olabiliyor.

İlişkilerde  bağımlılık yapan şey aslında,  maddi veya manevi ihtiyaçların karşılanmasıdır ..bu ihtiyaçlarında doyum sağlayan doyuramadığı  başka ihtiyaçları için başka aşklara, ya da dostluklara kanat açıverir..

'' seni göremeyince çok merak ettim'' demesini özlüyorum  diyenle,''  öff beaaa arabası,şu su bu su  ,ne güzeldi ya '' diyenler arasındaki fark gibi , bağımlılık  maddi ve manevidir.

Allah herkesin kalbindeki  kadar( maddi yada manevi) ,istediği güzellikte  kişiler çıkarsın insanın karşısına,aminn..

manevi bağımlılığın  onarımı  çok zorken, maddi bağımlılığı olanlar ,daha kolay onarırlar kendilerini..

:Güzel bir konuya temas etmişsiniz.Zannedersem aceleniz vardı ki kısa yazmışsınız. Düşüncenizi dar bir alana sıkıştırmışsınız. Ben biraz daha daraltayım alanı ))   İlişkide önemli olan kişilerin mantıklı olmasıdır. Mantığın olmadığı yerde kişilerin sadece kendi egoları vardır.

   Bu kadar.... :))))

benimde işim var kısa kestim ama isteyen bu nu dahada genişleterek beni eleştirebilir veya destekliyebilir.

Sartre'in duvar kitabından kısa bir alıntı yaparak başlayayım...

" Adamın biri sokakta yürürken yerde yatan yaralı bir köpek bulur, alır evine götürür. Köpeğin kırılmış olan bacağını sarar ve köpek iyileşene kadar bakar ona. Köpek iyileşir, adamla evde oynar, onu neşelendirir. Ama bir süre sonra sokağa çıkmak ister artık, adam izin vermez buna. Köpek gizlice kaçar, adam onu sokakta bulur, döver ve bacağını kırar.

- zavallıcık sen yaralısın benim sana bakmak seni iyileştirmem gerekir der. Alır tekrar eve götürür. Tekrar sarar , o kırığı tekrar iyileştirir. Ve zamanla iyileşen köpek tekrar kaçar evden adam onu tekrar bulur, tekrar döver ama zavallı hayvanın bedeni bu seferki dayağı 1 kırıkla atlatamaz ölür." Adam o başbaşa kalmaktan korktuğu yanlızlığı ile başbaşa kalır" *

   Berlen'in tarif ettiği hastalıklı aşklar da bu öyküdeki adam ve köpek ilişkisine benziyor bence. Bir taraf gitmek istiyor, kendi hayatına, dışardaki coşkuya katılmak istiyor, bir taraf ne yapıp edip onun kalmasını sağlıyor. Yalanlarla hatta tehditlerle. Ama gitmek isteyenin zoraki tutulması mutluluk getirmiyor. Tartışmalar, sorunlar, hakaretler kızılay metrosunda şahit olduğum erkeğin kızı sokak ortasında dövmesi gibi durumlar artık bu hastalıklı  ilişkinin normali oluyor.  Bu hastalık kız ve erkeğin ailesine bulaşıyor, işe yada okula bulaşıyor. Mutsuzluk hayatın her yanına yayılıyor... Mutluluk getirmesi gereken aşk zamanla ölüyor/öldürüyor..

Bu ayrılamama, veya gidene izin vermemenin çokça sebebi var. Psikolojik sorunlar, kişisel hırslar, toplum baskısı vs vs..  Kendisini defalarca aldatan kocasından, sırf "dul bir kadın olmamak için" boşanamayan en az 1 tane arkadışınız vardır sizin de...

Soylemesi kolay, yapması zor..

Bitince gidebilmek, gidince bitirebilmek gerek...

Bağımlılığa kesinlikle karşıyım. Aşk, alışkanlık, arkadaşlık vs. Boşunamı demiş Can baba "Bağlanmayacaksın bir şeye öyle körü körüne" diye. Bağlanmayacaksın işte.

İnsanların ilişki boyutundayken hayasızca bağlanması şundandır; Aileden alamadıkları sevgiyi, karşılarına çıkan en vaadci insanda ararlar. Eksik kalan huzur, mutluluk, sahiplenilme duygusu, bazan para. Tüm bunlar bir başkasına körü körüne bağlanma sebebidir. Onlar sanar ki bu Aşk(!). Hayır! Bu doğrudan açlık giderme hissiyle bağlantılı. İnsan psikolosi işte. Tüm eksikliği ile birazcık sevgi gördükleri ilk insana pekte sağlıklı sayılmayacak ümitlerle beslenirler. Sonra, karşı taraf doyurmaktan bırak. Ama olan olmuştur artık, hayatın merkezine yerleşmiştir o bahtsız, ne olduğunu anlamayan kişi. Sonra çekip gidenlere kızarlar. Neden? Senin ne hakkın vardı yarınının tüm sorumluluklarını ona yüklemeye.

hiç birşey görmedim duymadım sadece yorumuma odaklanıyorum :D

çikolatta güzel demiş , aslında bende o akımın temsilcilerinim ama, heptende uzak durmamak lazım :)) ya da düğümü bol atıp açılmasının engellenmesini karşıya bırakması lazım diyim :)