Saat gece yarısını çoktan geçti , güneş nöbetini aya ve yıldızlara devredeli saatler oldu bense hala beklemekteyim uykumun bana gelmesini. Sokak lambası aydınlatıyor etrafı , her bir köşede sessizlik hakim, köpek bile avlamıyor , tek tük yanan ışıklar var evlerde..

Kimbilir ne yaşanmışlıklar var yada yaşanılması umut edilenler bu ışıkların ardında ,  şu an mutlu olanlar , yada mutsuzluklarından acı çekenler , üzülenler , hasta olanlar,  heyecanla bekleyenler , sesini birilerine duyurmak isteyenler , kimbilir ...

Başkalarına muhtaç olan acaba bilmediğimiz kimler var , hasan amca , ayşe teyze mi ? hacı teyze anjiyo olmuştu nasıl da unuttum ona bakmayı .. şefkat bekleyen , sıcak bir yürek ve cömert bir el bekleyen kimler var acaba ?

Kaçımız tanıyor aynı apartmanda oturduğu kişileri yada kaçının isimlerini biliyor ? sayısı emim çok azdır genellediğimizde , günden güne azalıyor çevremizle olan iletişimimiz , resmileşiyoruz , duyarlılığımız azalıyor günden güne , bencilleşiyormuyuz ? birileri bunun için uğraşıyor olmalı, yoksa bizler örf ve adetlerine , değerlerine bağlı , atasını tanıyan bir toplumuz.

toplu taşıma araçlarında görüyorum gençleri, gazilerin , engellilerin , yaşlıların , hamilelerin oturmasında öncelikli olan yerlere oturup, kulaklarına kulaklığı takıp hele biirde gözlerini kapatmaları yok mu ..üzülüyorum .. demek ki bizler yetiştiremedik diye düşünüyorum. , duyarlı olmaya en yakın çevremizden başlamamız gerekiyor sanırım ve yavaş yavaş çemberi büyütmek gerekiyor .

Gökyüzünde yıldızlar parlıyor, demekki yarın hava güzel olacak diye düşünüyorum kendi kendime. Ambulans sireni  bozuyor gecenin sessizliğini , sıyırıyor beni bu düşüncelerden

Ahhh o ses !

hala dayanamam  ona , duyduğum an boğazım düğümlenir , yanaklarım ıslanır süzülen yaşlardan .. yine yaşatacak bana unutmak istediklerimi , yine canımı yakacak her bir çığlığı ..

Yıllar öncesi soğuk bir  kış gecesiydi ,

banyodan gelen gürültüyle irkilip koşmuştuk , oğlumun cansız bedeni yatıyordu yerde öylece , nefes almadan , kıpırdaman .. şu an bile bu satırları yazmak öylesine zor ve canımı acıtıyor ki ..

İnsan o an ne yapacağını şaşırıyor, bildiğiniz her şey gidiyor aklınızdan , eliniz ayağınız tutmaz oluyor , hiçbir telefon numarasını hatırlamıyorsunuz ve haber verecek birilerini.

Oğlumun cansız çıplak bedenini battaniyeye sardığımız gibi mevsimin ilk karı üzerimize düşerken biz ambulansla hastaneye doğru yola  çıkmıştık . ilk müdahale ambulansta yapılıyor , oğlumu hayata döndürmeye uğraşıyorlardı , her çaba  tepkisizlikle sonuçlanıyordu ,

çaresiz kalmak öylesine  zorki, canından can giderken elinden hiç bir şey gelmiyor olması , bir söz duysam ,  bir müjde ya da o  an gözlerime bakan bir çift göz bana kurtuldu dese

duyarlılık dedim ya en başta..

trafik yoğun  varamıyoruz hastaneye , ambulansın çığlığı yayılıyor dışarıya  benimkiyse içime ,önümüzdeki araçlardan  biri yol verse , diğer şeritten başka bir araç onun verdiği yola geçiyor hemen, düşünmüyor mu sirenler çalıyor , birilerinin canı yanıyor, belli ki yetişmek zorunda , her bir saniyenin önemi var.. neden düüşünmüyorlar bunu

o an inmek istedim ambulanstan , ya yalvarsam yol verin diye yada tekme tokat girişsem neden duyarsız sınız diye , indirsem camlarını yere..

Sonunda hastaneye varmıştık , oğluma yapılan her müdahale cevapsız kalıyordu , 'artık yapılacak bir şey yok '  dediklerinde, o an ölmek istedim ölemedim , isyan etmek istedim edemedim .. ağlayamadım bile..

ümidim vardı hala , eğer ben isyan edersem , ağlarsam , umudum gerçekleşmeyecek gibi geliyordu, saniyeler saat gibi geliyordu bana , elinden hiç   bir şey gelmeyen  bir toz zerresi gibiydim  , sadece dua ediyordum , yavrumu bana bağışlaması için Allah 'ıma yalvarıyordum.

çaresizliği o an anladım , evledını kaybetmiş olduğunu düşünmenin nasıl yakıcı bir yangın olduğunu o an anladım

ve beklediğim mucize gerçekleşmişti .. yavrum hayata dönmüş tedaviye cevap veriyordu artık ,  bizde onunla birlikte hayata dönmüştük , bir süre daha yoğun bakımda kaldıktan sonra evimize döndük.

artık ağlayabilirdim , içime akıttığım gözyaşlarımı  dışarı salabilirdim ..

aradan yıllar geçti ve ben hala siren sesi duyduğumda yine boğazım düğüm  ve yine kelimellerim ıslak ..