Yarım kalan ;
13 Nisan 2012, 00.33 A- A+
"Olur da gerçekleşir diye, kolpa cümleler tazeliğinde, anlatmaya çabalayayım hikayenin astını astarını."
Sevgiliden ayrılış haftası ;
Saat ; Yelkovan ile Akrep'in uzak kalmışlığı, sabahın hasrete olan ALTISI. Güneş, kendi kabuğunda, paylaşmak istemiyor sıcaklığını. Öte tarafta, soğuk bir bedene sahip, ellerinin altında kireçlenmiş ihtiyar yalnızlığı. Ayağı kalkışı, adım atacağı yerlerin pusulası. Ne var ki, korkunun vermiş olduğu bir heybetlik belirgin yüzünde. Bedeninin yükünü verdiğinde gençliğine, yılların bölündüğü bir düzlükte, kala kalıyor yine. Özlemenin adabını, umudunda yitirmiş olmalı ki, haylazlığa vermiş aldırışı. Kimse umurunda değil. Zaten kimsede umursamıyor...
Bir bakıyorsun, tavan arasına sıkışmış fotoğrafları inceliyor. Bir bakıyorsun, tavan arasında sıkışmış, kemirgen bir hale geliyor. Çekilmiş kendine, ayakları birazda midesinde, iki büklüm bir şekilde, gözlerinden akan yaşların seyrinde, dalıp gidiyor. Her dürttüğünüzde, anlatı veriyor ...
;
"Gece karanlığında, üşümüş ellerini aldım avucuma. Başını yasladığında omzuma, adım attığımız kaldırımlar diz çöküyor AŞK'ımıza. Mutluluk bile kıskanıyor olmalı ki, peşimizden seyrediyor hep bizi. "Anı" yaşamak olsa gerek bu, hiç bitmesin istediğim. Ama, "anı" olarak kalıyor aklımda seyrettiğim...
Sevgiliden ayrılış haftası ;
Saat ; Yelkovan ile Akrep'in uzak kalmışlığı, sabahın hasrete olan ALTISI. Güneş, kendi kabuğunda, paylaşmak istemiyor sıcaklığını. Öte tarafta, soğuk bir bedene sahip, ellerinin altında kireçlenmiş ihtiyar yalnızlığı. Ayağı kalkışı, adım atacağı yerlerin pusulası. Ne var ki, korkunun vermiş olduğu bir heybetlik belirgin yüzünde. Bedeninin yükünü verdiğinde gençliğine, yılların bölündüğü bir düzlükte, kala kalıyor yine. Özlemenin adabını, umudunda yitirmiş olmalı ki, haylazlığa vermiş aldırışı. Kimse umurunda değil. Zaten kimsede umursamıyor...
Bir bakıyorsun, tavan arasına sıkışmış fotoğrafları inceliyor. Bir bakıyorsun, tavan arasında sıkışmış, kemirgen bir hale geliyor. Çekilmiş kendine, ayakları birazda midesinde, iki büklüm bir şekilde, gözlerinden akan yaşların seyrinde, dalıp gidiyor. Her dürttüğünüzde, anlatı veriyor ...
;
"Gece karanlığında, üşümüş ellerini aldım avucuma. Başını yasladığında omzuma, adım attığımız kaldırımlar diz çöküyor AŞK'ımıza. Mutluluk bile kıskanıyor olmalı ki, peşimizden seyrediyor hep bizi. "Anı" yaşamak olsa gerek bu, hiç bitmesin istediğim. Ama, "anı" olarak kalıyor aklımda seyrettiğim...
YORUMLAR
Ben sürekli "dürteceğim", sen hep "anlatıver" hüznün kalemi.
Teşekkürler
Sevgiler