Pişi ilkkez  duydum.Akıtma  yada krep olarak biliyorum.Hala  kolaylığı bakımından  favorilerim arasındadır.Hele birde  yaratıcı olursan yapamayacağın çeşidi yoktur. Mantarlı, kaşarlı, kıymalı.. aklına ne  gelirse.Sadesi bile ayrı bir lezzeet.  ''Cagda su dolu ''  derken  bir kap olduğu tahmin ediliyor ama  sanırım  yöresel bir isim, ben karşılığını bilmiyorum.

Haaa.. sen  birşeyler yapmaya çalışrken; dumanı  görüp, seni o halde  bırakıp kaçan erkeklerinde  yöresel olduğunun  altını çizeyim :)))

   Teşekkürler paylaşım için..

Çocukluk öyle bir dönem ki, çocukluk anıları bir bir çıkmaya başlayınca yerlerinden. Senin, benim, onun anıları takılıyor peşine. Benzer durumları yaşamışız sanki farklı yerlerde, farklı hikayelerde olsada. Biri açınca kutuyu, çıkıyor teker teker hepimizinkiler. Çocuklukta benzer hatalara düşmüş, benzer yöntemlerle terbiye edilmek istenmişiz. Diz kapaklarımızda benzer yara izleri oluşmuş, benzer oyunları oynamışız farklı mahallelerde.

Yıldız'da bir çocuk, güzel ve kırmızı. Bütün çocuklar gibi balon istiyor.

Çocukken nedense herşeyi ağlayarak istiyorsun. Yıldız bir bakıma asil. Ağlamıyor.

Baloncuyu görünce bütün çocuklar ağlar değil mi?

-Anneeeeeeee balonnnnn üüüü hüüüü hüngürrrr.

Ağlamadan elde etmeyi seçiyor. İlk hırsızlık olayında yakalanıp, polisle karşılaşması. Yıldız'ın şansı. Öğreniyor çünkü. İlk ders hırsızlık yapan, polis amcaya teslim edilir. :))

Yüreğine sağlık kupabeys. Devamı ısrarla ve dörtgözle bekleniyor. :)

EzelimAhirim yorumları karıştırdığım için özür dilerim. Benim bu gün ki ruh halimle alakalı sanırım. 

 Aslında ilk parağraf heryerde pat diye kendi çoçukluk anılarımı anlatmayayım gayesi güden bir  ruh haliyle yazılmış bir yorumdu. Çünkü ben yazıyı okuyunca bana ne hissettiriyorsa o an ne anımsatıyor, hatırlatıyorsa onu paylaşıyorum onlarda kendi yaşadıklarımla ilgili oluyor haliyle.

Sizin yazınızda çoçukluk hikayeleri olunca Eh Meriç burda bari anlatma düşüncesiyle kupanın yazısına yorum yapıyorum derken böyle oldu. Özürüm kabuldür umarım.

Madem i bu tırsaklık bu hatayı yapmama neden oldu. Üzerine gideceğim. Paylaşıyorum:))

Boyum biraz mutfakta ki ocağa, tezgaha ermeye başlayınca. Yemek yapmaya merağımda başladı. Ama hep annemin evden uzaklaştığı zamanları tercih ediyorum tabii. Kızıyor, "Malzemeyi israf ediyorsun" diye. Günlerden bir gün cuma pazarına gittiler, arkadaşlarıyla. Sana kulakçığı toplayarak edindiğim bir yemek kitabım var. Sayfalarını karıştırıyorum evde olan malzemeleride dikkate alarak, bir yemek seçmeye çalışıyorum. Patates Köftesi hıh bu tamam. Patetesleri, unu, yağı hatırlıyorum başka  ne kattım içine hatırlamıyorum ama. Patetesler köfteye benzemiyor. Un katıyorum, biraz daha. Birazcık benzeyince atıyorum yağa. Çoz, çız,cazırt sesleri eşliğinde hafif yanlardan tava alev alıyor.Yangın boyutlarına ulaşmıyor benim hikayem. Destek kuvvetleri çağırmam gerektiğini anlayınca arkadaşım Ayşe' yi çağırıyorum. Beraber denemelere devam yalnız patetesler köfte değil, mücver bile olamıyorlar. Öyle böyle kendimiz yaptık diye yanınada bir çay demliyoruz, çağırıyoruz sokaktakileride afiyetle yiyoruz. Buraya kadar mutlu mesutuz. Pazarcılar dönünce, mutfağın rezilliğimi, annemin canım pilav tenceresini yaktığımızımı neler neler artık ne verdiyse yağıyor üzerimize. "Evden çıkmaya gelmiyor, boyunuzun, elinizin ermedeği işleri yapmaya kalkışıyorsunuz. Safiyee bunlar büyüse bir tas çorba yap desek yapmaycaklar. Şimdi lazım değil ya......" 

Vaz mı geçiyoruz. Hayır! Birde Vişne Reçelli Kurabiye var sırada.... Hemde davul fırında.

Emeklerinize sağlık.