Her gün karşımdasın ağladığıma, güldüğüme, üzüldüğüme, hayallerime, gerçeklerime, yalanlarıma, maskelerime şahitlik ediyorsun. Hayatı benden öğreniyorsun. Ben ilkim biliyorum. Benden sonraları olacak, onu da biliyorum.

     Bir pazartesi günü yeni bir başlangıcın da ilk gününde; masama oturup başımı ilk kaldırdığımda karşılaştım seninle. Kimsenin aklına gelmedi tanıştırmak. Merhaba idi ağzımdan ilk çıkan kelimeler biraz utangaç biraz muziplikle”kimse tanıştırmadı tanışalım ben Babel” sessizliğinle verdin cevabı ve büyüledin beni ; sen ne kadar da temiz, ne kadar da saf, ne kadar da anlamlıydın.  Ve insanı bayıltan o kokun…

     Yanına gelip kokluyordum sonrada kimse görüyor mu diye kapıya bakıyordum. Sen şaşkın öğrenme telaşında, ben şanslı, sana sahip olmanın ayırdında.

    Yıllar yılları kovaladı aynı türk filimlerindeki gibi, kah güldük kah ağladık sen de de bende de derin izler bıraktı zaman, arada retüşlendik beğenilerimizi sunduk birbirimize ama şimdi ayrılık vakti

     Gitmek kolay.  Ama seni orada bırakmak zor. Seni götüremem yanımda, ne derler sonra..

     Biliyorum ben ilk belki de son arkadaşın olacağım. Kimse fark etmeyecek onları izlediğini. Kimse günaydın demeyecek. Kimse hoşçakal, yarına kısmet sözleriyle seni karanlığa emanet etmeyecek, olaki bir gün konuşur mu diye umut etmeyecek.

     Seni götüremem, sonra ne derler.................

     Belki de iyi olur, kanıtım olursun, dayanağım olursun. Belki ünlü bile oluruz. Düşünsene  manşetleri  "Moda değişti............. kedi, köpek değil, artık yanınızda  DUVAR dolaştıracaksınız"

  BABEL