Bugün güneş yüzünü gösterdi. Güneşle beraber insanın sanki sıkıntısı da biraz olsun dağılıyor. İnsana pozitif enerji yüklediğine bu aralar kesin inananlardanım. Çocuklar okulda olduğundan kendimi çok sevdiğim arkadaşımla dışarı atıyoruz. Hiç sıkıntım yokmuş gibi biraz hava almak, dertleşmek, gerekirse de konuşurken şımarıklık yapmak düşüncesindeyim.

Arkadaşımla kendimize önce güzel bir yemek söylüyor, bu kez çocuklar haricinde ne bulursak ister çocukça, isterse mantıksız ne söylesek gülüşüyoruz. Dediğim gibi güzel bir gün ve tadına vararak yaşamak istiyorum..

Yemekten sonra, hala bitmeyen çenemiz sayesinde yolda konuşmaya devam ediyoruz. Hava oldukça soğuk aslında. Yanaklarımızın soğuktan Heidi gibi kızarmasına da aldırış etmeden sakin olan caddede yürümeye devam ediyoruz. Biraz ilerimizde bir adam yürüyor sadece. Arkasından görebildiğimiz kadarıyla hali vakti pek yerinde değil. Birden duruyorum Arkadaşım ne oldu diyor. Baksana diyorum yerde bir 100 TL var. Kamera şakası mı bu acaba? Eğilip alacağız da ya biri bizi izliyorsa ? Kimden düşmüş olabilir bu?  Önde giden adamdan olabilir mi? Gel Umut diyor alalım istersek de  görüntülenelim. Eğilip alıyoruz ama çekiniyoruz da açıkçası. Mutlaka önde giden adamdan düştü diyorum.. Allahım insan böyle hızlı yürür mü? Adam resmen koşturuyor. Biz de peşinden. Nereye gidiyoruz hiç belli değil. Karar veriyoruz. Onun olmasa da bu para  artık onun olacak. Öylesine hızlı yürüyor ki eminim artık ondan düştüğünden. Bu tempoda insanın üzerinde para falan kalmaz, ne varsa düşer. Arkadaşım nefes nefese ya Umut, adam ya otobüse binerse. Biz de bineriz diyorum gülerek. Gün bizim nasılsa..

 Adam yolda çaprazlar çizerek koşarken, bir milli piyango bayiinin önünde duruyor. Biz de tam arkasında. Komik bir durum aslında duruş şeklimiz. Adam arkasını dönse o an burun buruna kalacağız. Bir çeyrek bilet istiyor adam. Halbuki talih kuşları tam arkasında..Bir yandan da parasını arıyor. Ceplerini karıştırırken arkadaşımla gözgöze geliyoruz. Adam ben bu bileti alamam diyor. Paramı düşürmüşüm. Buna sevinilir mi. Biz seviniyoruz. Doğru kişiyi bulmuşuz. Adam bizden yol istercesine geçmek isterken parayı uzatıyorum. Düşürmüşsünüz buyrun diyorum. Tek bir söz diyemiyor. Verip uzaklaşıyoruz yanından.

Bu huzura ihtiyacım varmış bu ara.. Yaşadığım bu kısacık olay beni çok mutlu etti.

O parayı mutlaka o kişiye verecektik , onun değilse alır mıydı bilemiyorum. Ama kırmadan, incitmeden ısrar edeceğimizi biliyordum.

Okuyan herkese saygılarımı sunuyorum..