Kelimelerimin tükendiği an ...
23 Mart 2013, 16.28 A- A+
Hayat ne garip bir oyun. Kaybetmeyi de kazanmayı da göze almaksızın kendinden vermek. Verdikçe tükenmek. Neden mutluyken rengimiz çoğul. Gökkuşağının tümünü sığdırabiliyoruz içimize. Elimizdeyken mutluluğu uzun sürdürebilmek, NEDEN? gitmesine izin veriyoruz? Mutlulukla yetinmeyi bilemiyor muyuz? BANA Mutluluk cazip gelmiyor! Tüketiyor ruhumu, hayallerimi hapsediyor üç beş rengin büyüsüne. BEN Ben ki son baharın sararmış son yaprak , ayrılıkların son bakışı. Yıldızsız gecelerin YALNIZLIĞIYIM ben. Gündüz geceyle örtündüğünde RUHUM uyanır. Aşık olduğu HÜZNÜNE kucak açar. Kimi zaman bir şiirde, kimi zaman bir notada buluşurlar. Gece vuslattır. Gece aydınlığımdır. Gece kaybolmuş düşüncelerimin geri dönüşüdür. Gece kendime dönüşümdür. Gece BEN' dir. Gece ayinimdir, RUHUMUN sahte mutluluklardan arınıp, HÜZNÜMÜ kalbime akıtma ayinim. KENDİMİ KENDİMDE kaybolma ve bulma ayinim. Kaç ''ADEM'' ve ''HAVVA'' kendinden uzak olunca mutludur? Kaç can ben böyle iyim der, mutlulukta arar kendini. Gecedir, hüzündür bizi biz yapan. Gecem bitiyor. Mutluluk maskemi takıp çalıntı kelimelerle - BEKLE BENİ HAYAT-diyorum Oskarlık oyuncu edasıyla... Süslü maskenin altından düşen 2 damla göz yaşı dağlıyor bedemimi. İşte geldi kelimelerimin tükendiği an. HÜZNÜM BEKLE BENİ... HÜZNÜM... BEKLE BENİ... HÜZNÜM... BEKLE...
YORUMLAR
Kader kısmet dolayısıyla mutlu olamamak vardır , birde bile isteye mutluluğu sevmemek vardır -ki bunun adı mazoşistliktir . E şimdi yakın zamanda mutluluğu yakalayabilmenizi diliyorum diyeceğim fakat istediğinizi hiç zannetmiyorum . Hayırlısı olsun be hocam ..