Bu  gün  kimine  bayram,  kimine  dram, kimine  haykırış,  kimine acı,  kimine korku,  kimine alarm.  Ama;   bu  gün illa sevinçle,  mutlulukla,  kutlanmalıdır. 

Hizmet  veren  ile,  hizmet  alan  arasındaki  çatışmalardan,  anlaşmazlıklardan  çıkmış  1  emekçi  günüdür.  Her emekçi  bu  günü  karnaval  özelliğinde  sevdikleriyle  kutlamak  ister.  Bu  çağda  henüz, bunu  tam  idrak  edemeyen   sömürücülerden ,  emeğe  ödül katkısı  da  beklenemez.  Emekçi  sevdikleriyle  böyle  günde  pikniğe  veya  tatile  gidebilmeyi  düşler.  Ancak;  daha  çok  kazanma  hırsı,  bu  düşü  dağıtır. 

Yıllar  öncesi  benim de  düşüm  aynıydı.  İş  güvencesi,  her  işçinin  olduğu  gibi,  benim de  sorunumdu.  Ekonomik  özgürlük  hayaliyle,  yaşam  mücadelesi  vermekteyiz.  Umarım  gelecek  nesiller;  hizmet  alırken,  emeğe  gereken  saygıyı gösterir.  Emeğin  değeri,  anlaşılması  açısından,  birlik  olma,  sorunları  dile  getirme,  güçlü  olma,  istekte  bulunma, hayal mi?  Güç;  sadece  para  ise  sömürü  hep  olacaktır.  Mutlu  emekçi;  verimli  olur.  Mutsuz  ise,  hizmeti  zarardır.  Emek  sermaye  ise,  kazançta  helaldir.  Paran  varsa,  hizmeti  almak  kolaydır.  Doğamız da  tabi ki  eşit  yaşam  olanaksız.  Kimileri  hizmet  bekler,  kimileri  hizmet  eder.  Yeterki  saygı  sevgi  unutulmasın. 

Unutamadığım  bir emek hikayesini  paylaşacağım  sizlerle.

Taş  ocağında  7  gün  çalışan  işçiler, 1 gün  toplanıp  tatil  yapma  isteğinde  bulunurlar.  Patrona  iletilen  istekleri  kabul  ediler.  Haftada  1  gün  dinlenmekti  amaçları.  Ancak,  zaman  içinde  bu istek,  2  güne  çıkarılmak  istenir.  Zaman  içerisinde  4 gün iş  3  gün  istirahat.  Bu istekte  az bulunur.  1  gün iş  6  gün  dinlenme  talebi  gündemiyle toplanırlar.  Bu hangi  gün olsun   diye tartışılırken   pazartesi, çarşamba , cuma derken; salıya karar verilir .Tam onaylanırken, arkadan bir cılız ses  '' her salımı her salımı '' der.

Bu hikayeden, herkes kendine bir pay çıkarabilir.

http://www.youtube.com/watch?v=7mAaCunLCxY