Her yazımdan sonra kendime aynı dersi çıkartıyorum “Dilini tut!” “ Bir tek sen mi görüyorsun sanki? Sus ve bırak başkaları söylesin!” Ama olmuyor bir türlü. Erişkin kimliğim içinde bazen haksızlığa ve çelişkilere dayanamayan, sanki henüz olgunlaşamamış bir yeni yetme var. Anne babasına isyan eder gibi topluma isyanını sözelleştirmeden duramayan bu tarafım son bir iki günün sıcak olaylarına fazlasıyla tepkili. Ancak beni bu yazıyı yazmaya iten neden, Galatasaray- Fenerbahçe derbisi sonrası fanatikler tarafından öldürülen genç Fenerbahçeli taraftar Burak Yıldırım. Bu nasıl bir hazımsızlıktır? Bu nasıl bir tahammülsüzlüktür? “Bizden olmayan ölsün” düşüncesi ancak , “öldürmezsek öldürürler” fikrinden kaynaklanan normal dışı bir psikolojik durum iken, ancak savaşlara özgü bir ruh hali iken, bunu spordaki rekabete taşımak, taşıyabilmek nasıl bir hastalıklı ruh halidir? İnsanımızın geldiği bu nokta beni ciddi biçimde endişelendiriyor. Maazallah birileri ile bir konuda aynı fikirde olamayacağınız, sonucunu kestiremediğiniz her hangi bir durumda karşınızdaki sizi vurabilir, kesebilir, boğabilir, yok edebilir.

Tahammülsüzlüğün bu derecesine ulaşan insanlarımızdan, ülkemiz için bazı konularda birlik ve beraberlik içinde olmaları bekleniyor. Ne ironi ama! Üzgünüm, çok üzgünüm. Saygılar..