PEDALLARI YAĞLA!

“Hayat var mı?” ya da en azından “Herkes için var mı?” Ben herkes için bir hayat olduğuna inanmıyorum. Hayatı bir bisiklete benzetirsek pedalları çevirmeye devam ettiğimiz sürece herşey güzeldir ama sorun şu ki pedalları çevirmekten yorulan insanlarda vardır. Bu insanlara yardım edecek olan insanlar, kendi bisikletlerinde zaten mutludurlar. Ve yorulan yalnız insanlar bisikletten düşmeye mahkumdurlar. Genç insanlar bisikletlerinde sonsuza kadar genç kalacakları gibi bir düşüncenin büyüsüne kapılırken, yaşı ilerlemiş insanlar çoktan rüyadan uyanmış ve henüz gençken bisikletlerinin önüne oturtup beraber düşecekleri birini bulamamanın pişmanlığını yaşamaktadırlar. Aslına bakarsak aşkı bulmak bakkala gidip iki ekmek almaya benzemez. Her düşen insan suçlu değildir bu yüzden.  Ama suçsuz oldukları anlamına da gelmez bu maalesef. İnsanlar aşık olabilecekleri kişileri seçebileceklerini düşünürler ama bilmiyorlardır ki mühim olan kafada değil kalpte bitmesi. Aşık olmak insanın 3 saniyesini alırmış. 3 saniye… Söylesenize siz o 3 saniyenin hangi birinde ne düşüneceğinizi planlıyorsunuz?

Bir de bazı cahil insanlar vardır ki ben bu insanlara beyin fakiri diyorum. Bir erkekle parası için, bir kadınla güzelliği için hayatını birleştiren insanlar için kullanıyorum genelde bu tabiri. Ben bu insanlara bir bisikleti bile yakıştıramıyorum.

Çoğu insan anı yaşamak ister. İleride bisikletten düşecekleri akıllarına bile gelmez. Çok zengin olmak isterler ama çalışmamayı, hep yatmak isterler ama hasta olmamayı, dünyanın bütün çikolatalarını isterler ama şişmanlamamayı… İsterler… Hep isterler… Her şeyi… Söylesenize hangi insan dünyanın bütün çikolatalarını yiyebilir ki? Ama yine de ister insan, zaten en iyi yaptıkları şey bu değil midir? Amaç gözleri doyurmaktır aslında. “Aaa bu insanın çok çikolatası var demek ki çok mutlu,  Bunun çok parası var demek ki çok güçlü.” İnsanların düşünceleriyle tatmin ederler kendilerini. Aslında ne çikolatası olan mutludur ne de parası olan güçlüdür. Bazı insanlar öyle bencildirler ki başkalarının mutluluğuyla değil mutlu olmak, bozmak için ellerinden geleni yaparlar. Kimse kimsenin mutluluğuyla mutlu olamaz. Hep gözleri başkalarının hayatlarındadır. İnsanların mutsuzluklarıyla eğlence yaratan bizler bence bir bisikleti bile haketmiyoruz. Birinin başına kötü bir şey gelse diyeceğimiz ilk şey “Oh neyse benim başıma gelmedi”.  Ne mağlum sizin başınıza da gelmeyeceği? Ama size o bisiklet verilmiş ve tamamen size bırakılmış. O zaman TABANLARI YAĞLAYIN ve doğru insanı arayın. Çünkü; doğru insan bir elin parmaklarını geçmezken en iyiyi bekleyemezsiniz. Zaten düşünürseniz kaç tane en iyi olabilir ki? Hedefinizi yüksek tutmayın demiyorum ama hedef olabilecek şeyleri isteyin!. Çünkü; istediğiniz her şeye sahip olamazsınız.

Haa birde unutmadan her zaman doğru kişi yoktur o zaman siz doğru kişi olmak zorundasınızdır. Herkes sizinle bisikletten düşmek istemeyebilir ama siz birlikte düşeceğiniz insanı bulduğunuz zaman pedalları ona verin ve bisikletinize sımsıkı sarılın. Çünkü asıl o zaman değerlidir BİSİKLET!..