KIZIM GİDİYOR…

1995 yılı  28 martta dünyaya geldi kızım. Narkozun etkisinden  çıkıp kendime yavaş yavaş gelirken gözün aydın kızın oldu dediler, inanamadım çünkü doktorum erkek olacağını söylemişti,arada dalıp kendime geldikçe gerçekten kız mı diye soruyordum,  kız olmasını istediğimi bildikleri için  bana şaka yapıyorlar diye düşünüyordum. Meğer doğruymuş bir kızım olmuştu öyle mutluydum ki…

 Bebekken herkes onu erkek sanıyordu, erkek simalıydı çünkü(arkası erkek olur dediler doğru çıktı), ama bi gülüşü vardı ki herkesin kalbini kazanıyordu ve kendini sevdiriyordu.  Kızım büyüdükçe  güzelleşti o erkek simasından eser kalmadı.

 Herkes kız çocuğunun babacı olduğunu söyler ama kızım anneci olacaktı daha küçükken anlamıştım  Nerden mi anlamıştım bir keresinde benimle okula gelmek istedi.Onu  elinden tutup  benim okula götürürken yolda bir an göz göze geldik ve  bir süre bakıştık    tamam dedim, bu kız anneci olacak, nitekim de öyle oldu

 Kızım büyüdükçe arkadaşım olmaya başladı. Evdeki 3 erkeğe karşı ikimiz bir ittifak kurmuştuk :)),  dertleşiyor, dedikodular yapıyorduk. Lise çağına geldiğinde ise artık resmen arkadaştık, beğendiğimiz şarkıları bağıra bağıra söylüyor,  basit bir konudan yada  olaydan kendi kendimize  tiyatro yapıp gülme krizlerine giriyorduk, alışverişte de  birbirimize danışman olmuştuk güzel gülüşlü kızımla.

Vee lise bitti kızım  üniversite sınavına girdi gelen puanını beğenmedi ve tercih yapmadı aslında biraz sevindim  bir sene daha kalacaktı yanımda,  ama sonra 2 .tercih hakkını kullanmaya karar verdi. Bu sefer istediği yer gelmişti öğrendiğimizde çığlıklar atarak sevindik. Birde ilkokuldan beri en samimi olduğu arkadaşı da aynı şehri kazanmamış mı artık keyfimize diyecek yoktu. Ne zamandır ikiside beraber aynı şehirde üniversite  kazanıp, aynı evde kalmayı hayal ediyorlardı. Allah gönüllerine göre vermişti.

Amaaaaa  gitme vakti yaklaştıkça içime bir sızı düştü ,kızımdan daha doğrusu arkadaşımdan ayrılacaktım hem üzülüyor hem seviniyordum ama  yapacak birşey yoktu geleceği için gitmesi gerekiyordu  3 yıl önce büyük oğlumu da yollamıştım üniversiteye, ona da çok ağlamıştım ama kızım farklıydı işte… Kendimi şimdiden yalnız hissetmeye başladım şimdi kimle dedikodu yapacağım, kimle stand up yapıp güleceğim of off..

Tek tesellim gideceği yerin bize çok yakın olmasıydı, 2 saatlik mesafe benim için çok iyiydi gizliden gizliye içimden dua ettim inşallah yakın bir yer kazanır diye Allah kabul etti çok şükür.

  Herkesin böyle mutlu ayrılıklar yaşaması dileğiyle sevgiyle kalın…