Bir yıl daha geçti ömrümden. Artık eskisi gibi kutlamıyorum doğum günlerini.Sosyal medyadan gelen tebrikler olmasa gözümün önünden kayıp giden bu yılı hatırlamıyordum bile. Bir yıl daha geçirdim yüreğimde acılar hüzünler doldurarak.Aslında ben bile şaşırıyorum bazen kendime; bu kadar güçlümüyüm, kaldırıyorum bunca acıyı; yoksa bu kadar aciz miyim? Susuyorum.

Birli yaşlarım;çocukluk çağlarım, okul yıllarım ne kadar güzeldi.Sonra ikili yaşlarım; herhalde hüzün dolu yılarda burada başladı.Üçlü yaşlarım;ne gösterecek acaba? Keşke diyorum hep birli yaşlarım da kalabilseydim.

Ne garip şey yaşanılan onca sıkıntıya rağmen yeni yıla, yeni umutlarla, düşlerle girmek. Yapmak istediklerine, görmek istediklerine, okumak istediklerine, düşlediklerine yenilerini katmak istemek. Engel olamıyorum herhalde bu duyguya yeni senem ve yine bu duygu, ne garip. Sadece ben miyim diyorum bu kadar umut taşıyan.Yine de bu sen her şeye inat ;koynuma sevgi doldurmak istiyorum, dostlarıma sevgime değer verenlere savurmak için gökyüzünden ince ince yağan yağmur gibi. Tanıdığım herkese sevgilerini paylaşmalarını öğretmek istiyorum, onlara sevgilerini kefenlerine koyup götürmelerinin yanlış olduğunu söylemek istiyorum. Sevginin güzellik yarattığını, güzelliklerin dünyayı bir kar tanesi kadar temiz yapacağını göstermek istiyorum. Olursa da vurulmak istiyorum, bir kıza; beter olup mecnun olup sevgiyle yaşamak istiyorum.