Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.

Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de
korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları…
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
“O benim.” diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin…
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait
olacaksın.
Mesela turuncuya, yada pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, Hem
de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak…

Köy yaşantısını sever mısınız bilmem ben çok severim. Tabi bunun yanında bazı zorluklarda yok değil. Mesela ben amcamın evine gider çimenlere oturup, semaverde çay içmesini çok severdim. Amcamın evi doğanın tüm güzellikleri ile donatılı muazzam bir manzaraya sahip.

Ama beyaz bir Köpeği vardı ki, tam başbelası bir canavar. Kurşun sıksanız gene de saldırmaktan vazgeçmezdi. Kaç kişinin paçalarını parçaladı Allah bilir. Bende iki kez paçamı ona kaptırdık sonra baş etmenin çarelerini aradım. Hayvan bu ya onun da zayıf bir tarafı vardı. O kadar saldırgan Köpek ona fırlattığın bir taşın peşinde koşardı ne kadar uzağa atarsanız atın, o koşar taşı yakalar ısırır tekrar saldırıya geçerdi. Tam ikinci saldırıya geçecekti ki gene bir taş daha  fırlatırdım o hep fırlatılan taşın peşinde koşardı.

Ya konuyla ne alakası vardır kardeşim diyebilirsiniz. Benimde yere fırlatılan mendile alternatif ne olur diye düşünürken aklıma bu olay geldi. Hoş sohbetler:)

                 Kaç gündür bu yazı hakkında yorum yapmak istiyordum. Hiç bu kadar yazı yazma konusunda kendini kontrol altına almamıştım. Klavyenin tuşlarını kırarcasına yazmak istedim. Çünkü mendil- Bayrak ta beni rahatsız eden bir şey-ler var. Öyle böyle değil çok rahatsız edici. Aynen burun silme ses efektleri gibi! Yanılıyor olabilirim dedim, beklemede kaldım yorumlara bakarak düşüncelerimi anlatırım diye düşündüm. Salt portakalın yorumundan yola çıkarak gereksiz beyin fırtınasına düşmek istemedim. Yazarın ne demek istediğini sorgulayıp gereksiz bir tartışmanın sebebi olmak istemedim. Mesele bayrak olunca hassas davranmak gerekir değil mi, sonuçta alnın çatısında vurulmakta vardır!?

                 Bu konu hakkında gerçekten çok yazmak isterim, konuşması gereken adam ben olabilir miydim?.  Ama nedense hep bir çekincem var. Bir zamanlar bir hikaye anlatmıştım, bloğa verdim 2 saat sonra blogdan kaldırıldı (alenen toplumu provoke etmek ve propaganda) suçlamasıyla. Eskiyi deşmek gibi bir niyetim yok. Anlatmak istediğim şudur. Ben kendi düşüncelerimi özgürce, salonunda hassasiyetlerini gözeterek yapamayacağım için böyle bir serzenişte bulundum.

                 Şimdilik bu kadar karşı görüşe göre tekrar gelebilirim...