Gelme zaten… Karmakarışık duygularımı karıştırma hepten, vurgun yemiş yalnızlığımı almaya kalkma ellerimden. Ben kendimdim kendime yeten! Alma beni yalnızlığımdan gelme zaten.

Gelme zaten… Yeni başlangıçlara hazır değilim, tuvaline boya - parmaklarına izmarit değilim yapma böyle,  duman altı etme duygularımı, parça-  pörçük etme yüreğimi; Avuçlarında!  Kayseri biraz öten; Gelmek istesen! Ama yeni anlamlar yükleme yalnızlığıma gelme zaten. 

Gelme zaten… Tüm ılımanlığına inat oraların, soğuktur bu mevsimde buralar. Üşürsün; Üşür yüreğim. Yetersiz kalır şiir tedavilerim. Ben yine kendim çalar, yine kendim söylerim!..  Zaten zor senin benim türkülerimi söylemen, hele Mihriban’ı bilsen de söyleme zaten (!)

Gelme zaten…   Sadece tekrar gözden geçir dağılmışlığına yazdığım dizelerimi, bir -  bir yeniden oku, terk edenlerin biraz da terk edileceği gerçeğini unutma!. Sırf bunun için o adama kızma, en büyük yenilmişliklerinden çıkardığın tecrübelerdir seni zaferlere ulaştıran ve yeni başlamışlıklar içindir bitişler. Kabuk bağlamış yalnızlığımı bitirme lütfen, beni bana bırak gelme zaten.

Oysa ki… Erciyes ayrı bekledi seni… Lifos ayrı bekledi, Tek göz, Çift göz köprülerini sorma zaten selam ettiler.  Aynalı sazanların yüzgeçleriyle yolladığım şiirlerim belki de ulaşır Bodrum sahillerine, ötesinde bir şeyler yapmamı bekleme, böyle top mermisi, domdom kurşunu misali vuracaksan bir yerlerimi zaten gelme! 

Oysa ki… Zaman üç boyutluydu geçip giden saatleri saniye hızında tüketiyordum, bir elim kadehte, bir elim şişedeydi biteviye, hep bir şeylerin paylaşımını o acı suya yüklüyordum; Biliyorum zaman bitiyor, ben bitiyordum! Beklentilerime yelkovan, elentilerime akrep olup, beni bitmişliğe indirgeme, acıtacaksan uzuvlarımı sakın gelme!.

Oysa ki… Dudakta yaldı duygularım, gözde çapak, uykusuzluk gözaklarımda sütten bir pınar; Apak.. Tüm akşamdan kalmışlıklarımın maden suyu olma ne olur! Baş ağrılarıma aspirin! Bilirsin bende ki anlatımlar hem bitimsiz, hem derin! Bu pazıl’ı çözmeyi isteseydin, Kayseri’ye olmalıydı seferin! Öylesi dengeli duruşlar, öylesi güzel muhabbetler sergileme; Sohbetlerime. Gidişinde beni de alıp götüreceksen aman gelme!..

Oysa ki… Gözlerin göğ olmayanına bakmazım sanıyordum, büyülü uykuların uyanmışlığı değil bu aslında; Kendimi tanıyorum! Senden firuze lensler takmanı da isteyemem; Çok ayıp! Bu gönül sofrasının olmazsız mezesinin süslemesinde, gör işte maydonOS kayıp(!)

Erciyes kıskanır seni, Gesi Bağları günüler, belki de kabullenmez seni o bahse konu köprüler. Mümkünse diyorum mümkünse bu hissiyatlarımı öğrenme bilme; Erciyes’de karım ben, Gesi’de dal; Elleme – bükme! Koparacaksan yüreğimi yerinden sakın gelme!.

Yine de…Benim duygularım çok katlı olur bilesin, dünyam ne bildiğimiz dünyadır benim ne de “süt ineciği”nin boynuzlarının arasında. Benim susuşlarım da feryatlı olur bilesin, çok sesli koronun oyu gibiyim. Yanmışlığın bende biter mi bilmem, çünkü kör kuyunun suyu gibiyim. Sana yazdıklarım yeter mi bilmem, bir güzel çiçeğin poleniyim ben, bir nazlı bebeğin huyu gibiyim.

Yine de… Sana yazdığım bir şeylerin üstüne bir şeyler yazmak istedim, şiirlerim ninni olsun istedim; Uykusuzluğuna! Meyhanelerin duvarlarına yazdığım şiirlere karşılık ne rakılar içerdim ve senden vicdansız; Şu dudaklarımın kurumuşluğuna ilaç, emaille de olsa bir duble yollamanı beklerdim(!)

Yine de… Beni güllerin dalında ara – dikeninde bul ve de çiçeklerin morunda tanı, umutsuzluklar dokunmasın sana sarmaşıklar sarsın canı, sarhoş muhabbetlerime tenkit getirme, unutma boşa gitmez muhabbetin bir anı; Bin çeşit renkten bahtıma düşen, sarı da bul beni, kızılda tanı.

Yine de… Başlamaya çalıştığın ”Yeni Hayat” seferinin bir yerlerinde cam kenarı bir yer isterim. İzin verirsen bu seyahat süresince  gelişmeleri izlerim.Olmadı bu kez olmadı, hava şartları elvermedi diyelim; Başka sefer beklerim!?