Öksüz Cemile -1-

-Koş İbrahim amca koş Cemile teyze sancılandı.

Komşunun çocuğuydu İbrahim amcasına haberi getiren, Cemile Hanım hamileydi. İbrahim Bey hem sevincinden hem acelesinden neyi ne yapacağını bilmeyerek olanca hızıyla eve gelmiş, eşini tuttuğu taksiye bindirerek devlet hastanesine götürmüştü, günlerden pazartesiydi, İbrahim Bey koridorda bir ileri bir geri giderek heyecanla hemşirelerin vereceği müjdeyi bekliyordu. İçeride ise doktor ve hemşireler telaş içerisinde doğum yaptırmaya çalışıyorlardı, ancak hepsinin bakışlarında bir tedirginlik vardı. Cemile hanım ise acılardan etrafına dahi bakamaz olmuştu. Nihayet bir bebek ağlaması etraf duvarlara vurarak yansımaya başlamıştı. Hemşireler bebeğin üzerine bir şeyler giydirmiş ancak hiç birinde doğum yaptırmanın sevinci yansımamıştı. Bir kız çocuğu dünyaya getiren Cemile Hanım kendi hayatını kaybetmişti. Hemşireler dışarıda haber bekleyen İbrahim Beye bu konuyu nasıl anlatacaklarını kara kara düşünüyorlardı. İbrahim Bey Giritliydi, sert mizaçlı dışarıdan aksi gibi görünse de aslında yüreği yumuşak birisiydi. İbrahim Beyin 3. Eşiydi Cemile Hanım, dünyaya getirdiği bebek ise sanki kaderini anlamış gibi bir türlü susmak bilmiyordu. Hemşireler bebeği bir türlü susturamadılar, sonuçta olan biteni Cemile Hanımın eşi İbrahim Beye usulünce anlatmışlardı. Müjdeli haber bekleyen İbrahim Bey bu haber karşısında oldukça yıkılmış, eline verilen bebekle birlikte kafasında bin bir sorular ile birlikte evin yolunu tutmuştu yanında bulunan yakınları ile birlikte.

Ölen eşinin ismini vermişti doğan bebeğine İbrahim Bey belliydi ki eşini çok sevmişti.

Yakınlarının yardımıyla bebek Cemile’nin karnı doyuyor, ihtiyaçları gideriliyordu. Maddi sıkıntısı yoktu İbrahim Bey’in tüccarlık yaparak yeterince para kazanıyordu. Aylar ayları, yıllar yılları kovalamış, İbrahim Bey 4. Evliliğini yapmıştı, bebek Cemile ise çocukluk dönemine ayak basmıştı. Artık okula gidiyor, okul dönüşü üvey annesine ev işlerinde yardım ediyordu. Öyle istiyordu üvey annesi, yapmasa dövüyor ya da türlü eziyetler yapıyordu. Arada sırada babası da kendisini dövüyordu ancak bu onu fazla acıtmıyordu ne de olsa babasıydı onun kanındandı. Dövse de kendisini sevdiğini biliyordu. Arada bir babası Cemile yi bir kenara çeker üvey annesinin kendisini dövüp dövmediğini sorardı, her seferinde ise Cemile annesinin kendisini çok sevdiğini, hiç dövmediğini söylüyordu. Ancak bakışlarını kendisinden kaçırdığını anlayan İbrahim Bey şüphelenmiş tamam kızım diyerek yanından ayrılmıştı. Ertesi sabah İbrahim Bey evden işe gitmek üzere evden ayrılmış, eşinin kapıyı kapatması sonunda çatı katına çıkarak gizlenmiş evde olup bitenleri anlamak istemişti. İçeride üvey annenin Cemileye bağırtısı ta dışarıdan duyuluyor, arada birde tokat sesleri geliyordu. Bunları duyan İbrahim Bey hemen içeri girmiş, kızını yanına alarak, eşine artık onu görmek istemediğini söylemiş ve en kısa zamanda onu boşamıştı.