Yokluğun kızgın güneş gibi, kızgın çöllerde yanan kum gibi sarmış her yanımı. Meğer senmişsin çayımım şekeri, yemeğimin tuzu, meğer senmişsin ağaçlarda açan baharı müjdeleyen çiçekler, bülbüllerin usanmadan üzerinde öttüğü güller, dudakları susuzluktan çatlayanların aradığı suyu, yorgun gözlerin derin uykusu gibiydin benim için. Sana olan özlemim bazen kabaran bir deniz kadar abartılı, bazen sessiz gelen bir kasırga kadar hiddetli, bazense gök delinmişçesine yağan yağmur gibi hiddetliydi. Sana olan özlemim dindiğinde sakin ve sessiz lapa lapa yağan kar gibiydin, hiç uzaklaşmak istemezdim o kar yağışının altında, çünkü senin kadar yumuşak, senin kadar sessiz ve senin kadar etrafı gelişiyle aydınlatandı. Çocuklar gibi  sana kavuşmuşçasına saatlerce yerlerde yuvarlanmak, seni kucaklamak hatta yanan yüreğimi soğutması için kartopu yapıp içime atmak istiyordum. Seni o denli özlemişim meğer ben seni çok sevmişim.

            Her ne kadar karda yuvarlansam da, kartopunu içime atsam da o benim bedenimin üşümesine vesile oluyordu ancak içimdeki yanan yürek yangınıma tesir bile etmiyordu. Onun tek ilacı sendin seni görmek bana çok iyi geliyordu. Tüm şikâyetlerimi unutuyordum seninleyken, beni hiç bir şey beni üzemiyordu, elini tutamasam da yüzünü göremesem de karşımda var olduğunu bilmek bile çok şeye değiyordu benim için.

            Seni göremediğim zamanlar sanki bir şeyler eksik gibi geliyordu bana, sensiz tamamlayamıyordum hiçbir şeyi, yarım yamalaktı baktığım her manzara, yarım yamalaktı güneş. Kış gününde yüreğime erken düşen cemre gibiydin, ben senin sevgin ile kavrulmuştum, ben sana bahardan çok önce kavuşmuştum. Bahardan önce yaşamıştım ben uçuşan kelebekleri, vızıldayan arıları, meleyen kuzuların güzelliğini, erkenden gelen göçmen kuşların seslerini, top peşinde koşan o çocukların nefeslerini. Sen yaşatmıştın bana bunları bahardan önce, sen erkenden yüreğime düşünce.

Şimdi sen olasın istiyorum yanımda, göremediğim gözlerine bakmak, saçlarını taramak hatta hep uyumayı istediğim dizlerinde uyumak. Seni gördüğüm an biliyorum ki bahar gelecek etraf yeşillenecek, tüm canlılar bir yeden bir yere hareketlenecek toprak ana cömertliğini bizlere sunacaktır. Bazen olur olmaz şeylerden kendimizi üzecek şeylerde bulmuyor değiliz, biz buna bu sevginin tadı tuzu diyelim ya da kem gözlerdeki nazar bilelim, ne diyeceksek diyelim her şeyi unutalım ama bu sevgimizi yabana atmayalım ve bir birimizi dünya var oldukça unutmayalım. 05.01.2015