Zaman Akar, Eksiklik Kalır
11 Mayıs 2025, 22.19 A- A+
Zamanın içinden bir ses yankılanıyor, adını fısıldıyor… Ama sen yoksun. Bir zamanlar gözlerimizin buluştuğu o anlar, kalbime sıcaklık getiren bakışların, şimdi sadece anılarımda yaşamaya devam ediyor. Seninle çocuk gibi safça güldüğümüz günleri düşünüyorum—ne dün vardı, ne yarın… Sadece sen ve ben, bir anın içinde saklı kalmışız gibi. Ama şimdi o anı koruyacak kimse yok, yalnızca sessizlik.
Sensiz geçen her gün, içimde bir boşluk açıyor. Kalbimde kendine yer yapmıştın, orada yıllarca kalacağını sanmıştım. Ama gidişinle birlikte içimdeki o köşe bomboş kaldı. Ne kadar zaman geçerse geçsin, alışmak diye bir şey yokmuş. Sevginin izleri hep kalıyor, aklımın kıyısına dokunuyor. Belki bir gün, yıllar sonra, bu eksiklik azalır diye düşündüğüm anlar oluyor. Ama sonra fark ediyorum ki, bazı yokluklar asla dolmuyor.
Bazen düşünüyorum, belki bir ihtimal, kader bize tekrar şans verir mi? Hayat hiç beklemediğimiz anda bir mucize yaratır mı? Sen yeniden gülümser misin bana, bakışların kalbime yeniden dokunur mu? Belki de olmayacak bir ihtimale sarılıyorum. Ama kalbim, her ihtimali yok sayamayacak kadar seni özlüyor. Öyle anlar geliyor ki, kendime “Olur ya, belki bir gün” diye fısıldıyorum.
Hatıraların içimde kor gibi yanıyor. Söylediğin sözler, dokunduğun yerler, bıraktığın o koku… Hepsi burada, benimle. Belki de asla gerçekten gitmedin. Belki de her adımımda, her nefesimde, içimde bir parça sen kaldı. Ama ne yaparsam yapayım, elimi uzattığımda sadece boşluğu buluyorum. Birlikte bir sonsuzluk kurabileceğimizi sanmıştım. Ama şimdi, elimde sadece geçmişe ait kırık zamanlar var.
Ve artık ne zaman gökyüzüne baksam, senin yokluğunu izliyorum. Varlığınla ışıldayan yıldızlar, şimdi sönük gibi geliyor. Sen gittin, ama kalbin bende kaldı. Belki bu aşk, bir yerlerde hâlâ yaşamaya devam ediyordur. Belki de sen, benim içimde, sonsuz bir hatıra olarak kalacaksın. Zaman her şeyi siler mi bilmiyorum, ama bildiğim tek şey, seni bir daha asla aynı şekilde göremeyeceğim gerçeği.
YORUMLAR