Patiliköyden selam var !
11 Ağustos 2016, 11.58 A- A+
Yazanlara ayrı bir sempatim vardır, olumlu,olumsuz bir şekilde ifade ederler kendilerini . Düşündüklerini yazmak medeni cesaret ister , bu yüzdende saygı duyarım çoğuna.
Düşündüklerimi konuşarak anlatmak ne kadar olağan ise, yazıya dökmekte bir o kadar zor ve heyecan vericidir benim için.
Bu benim ilk blog yazım olacak,sizlerden şimdiden özür dilemek isterim , yapabileceğim yanlışlıklardan
dolayı..
Gelelim patili köye !
Evet çok heyecanlıyım çünkü patili köydeki bir günlük yaşantımı anlatacağım sizlere.
Hani vardır ya insanlar yaşadıkları bazı şeylerden anormal zevk alırlar, örneğin denizin derinliklerine dalmak gibi veya gökyüzünden atlayıp havada bir süre kalmak gibi, işte patili köye her gidişimde bu heyecanı yaşarım ben. Saat sabahın sekizi Ankara'nın ücra köşelerinden imrahor vadisine gelirim, ormanlık bölgedir burası yaklaşık beş yüz ,altı yüz kadar can dostlarımız karşılar bizleri arabadan iner inmez boynumuza sarılırlar sanki bir sevgili edasıyla,sanki bir annenin yavrusuna kavuştuğu gibi. Evet oradaki duygular inanın anlatılmaz, yaşanır.
İlk işimiz yaklaşık yüze yakın su kapları vardır hemen onları değiştiririz,çeşme olmadığı için tankerden kovalara doldurup ormanın derinliklerine taşırız.Arkasından mıntıka ve yuva temizliği ve tabiki mamalama zamanı gelir. Büyük varillerde kazanlarda makarnalar, kemikler vs. kaynamaya başlar heyecanla beklerler, şu yemeğimiz biran önce hazır olsa diye.Öncelikle minik patilere süt ve hazır mama hazırlanır, ardındanda diğerlerine. Bu arada yüreği güzel insanlarda gelmeye başlar,çay zamanı gelmiştir. Orada içtiğim çayın ve kahvenin tadını başka bir yerde bulamadım zaten. :) Birden canlarda bir panik havası başlar nedeni bellidir.Yakın zamanda patili köyde evlenip dünya evine girmiş Volkan ve Canan bu iki yüreği güzel insan belirir karşımızda.Asıl bu iki kardeşimizdir onların annesi,babası her şeyi. Hayatlarını koymuşlardır ortaya ,bu canların yaşam savaşına destek vermek için,evlatlarıdır onlar bu iki muhteşem insanın..Volkan hemen tıbbi desteğe başlar ilaçlar,iğneler, vitaminler, tabi bizlerde sevip, okşayıp sevgimizi vermeye başlarız onları başka ne isterler ki zaten.Canan gelir yanımıza yüzü asık üzgün bir şekilde, abi yaa!
yine bırakmışlar üç,beş dostumuzu ormana. Hemen anlaşılır yeni oldukları, gözleri korku içinde gözümüzün içine bakıp yalvarırcasına beni buralardan götürürmüsün der gibi.Oysa onları ölüme terk edip gidiyor hain yaratıklar, bunu da bildiklerinden eminiz .Bu arada saatler ilerlemiştir ve ayrılık zamanı gelmiştir. Onlar gözlerimizin içine bakarak derler ki, tüm insanlara bizim için selam söylermisiniz diye. Evet işte onların selamını getirdim sizlere .Sağlıkla kalın yüreği güzel insanlar !
YORUMLAR
Çıkmıyor mu nedir foto, bir daha yollayayım dedim.
Ağlamak üzereyim, illa da ekleyeceğim bu fotoyu :)